مرجع نظارت از زندان های بریتانیا روز سه شنبه گزارشی را به نشر سپرد که در آن وضعیت بد پناهجویان زندانی در توقیفگاه ها فاش شده است. در یکی از این توقیفگاه ها، یکی از مهاجران ردشده از چهار سال به این سو زندانی است.
پوسیدن درازمدت در مراکز توقیف: در بریتانیا چنین چیزی ممکن است. در گزارش نشر شده به روز سه شنبه، مرجع نظارت از زندان های بریتانیا وضعیت بد زندگی پناهجویانی را فاش ساخته که درخواست پناهندگی و استیناف شان رد شده است. این پناهجویان به ویژه در مرکز هورموندسورث (Hormondsworth) در نزدیکی میدان هوایی «هیترو» در یکی از حومه های لندن در توقیف به سر می برند.
پیتر کلارک، ناظر ارشد این مرجع، که تحقیقش را در ماه اکتوبر گذشته انجام داده، در گزارش خود تأیید می کند که برخی از ۵۳۷ فرد توقیف شده در هورموندسورث از «بسیار قبل» آن جا به سر می برند: ۲۳ تن آن ها بیشتر از یک سال است که در انتظار اخراج خویش اند. مردی نیز از چهار و نیم سال به این سو در توقیف مانده است. پیتر کلارک در گزارش خود روی «ناتوانی های» وزارت داخله انگشت می گذارد که، به گونه نمونه، «بیشتر از یک سال را برای پاسخ دادن به درخواست پناهندگی» می گذراند.
زمان نامعین توقیف، موردی بی مثال در اروپا
این ناظر در گزارش خود همچنان از مدت دراز انتظار پناهجویان ردشده ای یاد کرده است که ناگزیرند به کشور خود برگردند. مدت های درازی که به «دلایل مختلف» توجیه می شوند: «اختلافات قضایی به تأخیر افتاده، نبود اسناد سفر، یا رفتارهای برهم زننده نظم.»
ماتیو تاردیس، پژوهشگر مرکز مهاجران و شهروندی افری (Ifri) تأکید می کند که در بریتانیا «مدت توقیف خارجی ها در این مراکز نامعین است.»
به گفته پیتر کلارک، نبود مهلت مشخص به توقیف های «بیش از اندازه دراز» می انجامد. و یا به گفته ماتیوس تاردیس بسیار بسیار دراز. او می گوید: «سیستم عجیبی است، خصوصاً برای کشوری که در آن این قاعده حقوقی معروف است: هیچ کس بدون دلیل معتبر نمی تواند زندانی شود. در همین کشور می توان برای سال ها در توقیف ماند!»
«وضعیت پذیرش بسیار بد است»
در بریتانیا، توقیفگاه ها ــ و سیستم کلی پذیرش ــ از طرف سازمان های خصوصی جدی گرفته نمی شوند. برعکس آن، در فرانسه، معمولاً سازمان های غیردولتی (فرانسه سرزمین پناهندگی، لا سیماد و...) اند که در توافق با دولت، مهاجران ردشده را همراهی می کنند.
مراکز بریتانیایی همزمان این سه دسته را در خود جا می دهند: پناهجویانی که در انتظار تصمیم اداره های آن کشور اند، یا مهاجرانی که باید اخراج شوند، و حتا متخلفان خارجی. چنین یک آمیختگی در فرانسه وجود ندارد. در فرانسه، توقیفگاه ها (CRA) فقط پناهجویان ردشده و آن افراد خارجی را می پذیرند که حق اقامت در قلمرو فرانسه را ندارند.
ماتیوس تاردیس می گوید: «وضعیت پذیرش در بریتانیا بسیار بد است.» یک گزارش بی بی سی پیش از این از «محیط زهری و بدوی» توقیفگاه ها در این کشور پرده برداشته است ــ مثلاً در بروک هوس (Brooke House) در نزدیکی میدان هوایی «گتویک» در جنوب این کشور، زخمی کردن خود، قاچاق مواد مخدر و تلاش برای خودکشی سکه های رایج اند.
«مهاجرانی که به صورت سیستماتیک دستبند زده می شوند»
بر بنیاد گزارش مرجع نظارت از زندان ها، وضعیت زندگی در این مراکز «شبیه زندان است». پیتر کلارک در گزارشش همچنان از موجودیت شپش و موش و... در این توقیفگاه ها خبر داده است. وی از قاچاق مواد مخدر ناراضی است و می گوید که مهاجران به صورت سیستماتیک دستبند زده می شوند، حتا «بدون خطر آشکار.»
وی در گزارش خود می افزاید: «توقیف شده ها، که معمولاً آسیب پذیر اند، به صورت کافی حفاظت نمی شوند. وضعیت بهداشتی رضایت بخش نیست. توقیف شده ها مجبور اند ... در وضعیت پایین تر از نورم های اخلاقی به سر ببرند. حالا وقت آن است تا وزارت داخله بریتانیا به فکر تغییر وضع بیفتد ...»
وزارت داخله بریتانیا در واکنش به این گزارش گفته که آن ها در حال کار روی برنامه «تغییر» در توقیفگاه هارموندسورث هستند.
نویسنده: شارلوت بواتیو
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/9671
تگ ها:
تکرار قتل عام سربرنیتسا در سنجار ؛ اعدام 5000 مرد و اسارت 7000 زن ایزدی بدست داعش
